آگوست کرشهف شهرت خود را از پژوهشهای زبانشناسی و کتابهایی که در این خصوص و زبان ولاپوک نوشته بود بدست آورد. او در سال ۱۸۸۳ دو مقاله با عنوان «رمز نگاری نظامی» منتشر کرد. در این دو مقاله شش اصل اساسی وجود داشت که اصل دوم آن به عنوان یکی از قوانین رمز نگاری هنوز هم مورد استفاده دانشمندان در رمز نگاری پیشرفته‌است:

• سیستم رمزنگاری اگر نه به لحاظ تئوری که در عمل غیرقابل شکست باشد.
• سیستم رمز نگاری باید هیچ نکته پنهان و محرمانه‌ای نداشته باشد. بلکه تنها چیزی که سری است کلید رمز است.
• کلید رمز باید به گونه‌ای قابل انتخاب باشد که اولاً بتوان براحتی آن را عوض کرد و ثانیاً بتوان آنرا به خاطر سپرد و نیازی به یاداشت کردن کلید رمز نباشد.
• متون رمز نگاری باید از طریق خطوط تلگراف قابل مخابره باشند.
• دستگاه رمز نگاری یا اسناد رمز شده باید توسط یکنفر قابل حمل و نقل باشد.
• سیستم رمزنگاری باید به سهولت قابل راه‌اندازی باشد.

در توضیح قانون دوم کرشهف باید عنوان کرد که به چند دلیل عمده کلید رمز باید تنها اطلاعات محرمانه در یک سیستم رمزنگاری باشد: ۱- محرمانه نگه داشتن یک رشته بیت ۵۱۲ تایی (به طور معمول) بسیار ساده تر و عملی تر از محرمانه نگه داشتن یک الگوریتم یا روش پیاده سازی است. ۲- اگر کلید رمز افشا شود تنها با اتخاذ یک کلید جدید می توان مجددا به یک سیستم رمزنگاری جدید و امن دست پیدا کرد در صورتیکه اگر امنیت سیستم رمزنگاری وابسته به الگوریتم و روش پیاده سازی باشد با افشای این اطلاعات بازتولید یک سیستم رمزنگاری جدید و امن بسیار دشوار خواهد بود. ۳- وقتی که کلید رمز تنها اطلاعات محرمانه یک سیستم رمزنگاری باشد می توان از یک سیستم مشترک (با کلیدهای متفاوت) برای ارتباط با گیرنده/فرستنده های مختلف استفاده کرد در صورتی که اگر غیر از این می بود برای ارتباط با هر فرستنده/گیرنده به یک الگورتیم و روش پیاده سازی جدید نیاز می بود. ۴- وقتی که الگوریتم و روش پیاده سازی برای همگان قابل دسترسی باشد مشکلات و حفره های امنیتی الگورتیم پیش از آنکه توسط یک حمله گر مورد سوء استفاده قرار بگیرد توسط محققان امنیتی مورد بررسی قرار گرفته و رفع می شود و بنابراین سیستم های رمزنگاری ای که بر اساس الگوریتم های روشن و قابل دسترسی عمل می کنند معمولا قابل اعتمادتر هستند